Nasaan na ba ako ngayon sa buhay ko?

Malapit na akong mag 30 pero sa tingin ko ang bagal-bagal ng pag-usad ng buhay ko. Feeling ko din nag-iisa lang ako kahit may nakakausap naman virtually sa social media at minsan in person. Pero the fact siguro na basically, I live alone with only my 2 young kids, yun yung nagpapa-lonely sakin. Hindi naman talaga literally alone kasi nga I live with my kids, pero I'm the only adult. Wala akong nakakausap every day na adult, unless I visit my mother and sister or they visit me. Tingin ko yun talaga ang kulang, yung connection ko sa ibang tao. Yung desire na may makaintindi sayo at sa mga pinagdadaanan mo. Yun. Wala as of now, pero malapit na din uwi ni hubby, kaya kapit lang. Kahit na nararamdaman ko na parang malayo na din kami sa isa't isa emotionally.

Kulang lang kaya ako sa Vitamin B? Sabi ko bibili ako pero nakalimutan ko na naman. I read on an article kasi na those who lack Vitamin B are easily stressed, anxious and moody--which describes me for the past months.

Marami din siguro factors kung bakit ako nagkakaganito. Isa na yung parang I feel alone, laging walang may mapagsabihan ng problema at ng hirap ng pagpapalaki ng mga anak. At since ako lang mag-isa ang kasama ng mga anak ko sa bahay, less time din yung nagugugol ko sa online work ko. I'm aware that I'm underperforming at nakakababa ng morale yun. Plus din na with less time sa work means less sahod. Dun pa lang naiistress na ako hahaha.

Second is yung business ko. Snackhouse sya. Bonus ko nung December 2016 at sahod ko dyan ko binuhos, tapos may mga nasangla pa ako worth 18,000 na hanggang ngayon hindi ko pa mabayaran. Hindi sya kasi kumikita talaga. Sapat lang para ibayad ko sa mga tao ko yung kita nya, minsan kulang pa. Hindi ko alam kung pano lalaki ang sales namin. Mag eend na din kami sa nirerentahan naming pwesto, at plan ko pagawa na lang dito sa gilid ng bahay namin. Pero kahit yan unpredictable din kung magki-click sya. Pano pag hindi magclick? Eh di madadagdagan lang gastos ko at ilang months or years na naman kaya bago ako makarecover. Take note: may dapat pa akong tubusin na sangla ha.

Pero bakit ako nagdadalawang isip kung ista-stop ko? Una, sayang kasi ang mga gamit na naipundar d'yan. Ikalawa, new location ito at bagong theme, gagawin ko syang garden cafe, baka magclick din. Ikatlo, magseserve din ako ng rice meals so medyo may additional income sya aside from snacks. Fourth, malapit lang sya sa bahay so sa tingin ko kaya ko syang e-manage. At ikalima, umaasa pa rin ako na kahit papano maging successful ako sa venture na'to kasi ever since naman talaga pangarap ko na ang magkaroon ng food business.

Third, nagho-homeschool kami ng mga anak ko. At aminin ko man o hindi, hirap ako, kasi nga parang wala na akong time para d'yan. Kulang lang ba ako sa time management o talagang I have too much on my plate na? Minsan naisip ko pano kaya kung nag enroll na lang sya sa trad school? Mas mabuti kaya 'yun? Pero hindi ko malalaman ang sagot, kaya papanindigan namin ang homeschool. Kung may igigive-up man ako, hindi ito. Ito yata ang pinakaimportante. Kailangan ko lang ng parang game plan pa'no maconquer ang mga mountains na to. Kailangan ko malampasan lahat ng 'to.